Ultima Vez

Met een zeer dubbel gevoel moet ik bij deze melden dat ik voor de laatste keer iets neerschrijf over het heerlijke leventje in Guatemala. Voor de laatste keer huppelen mijn vingers over het qwertytoetstenbordje, voor de laatste keer drink ik half in de hete zon een frappuchino en voor de laatste keer ga ik straks naar Por Que No om daar voor de laatste keer een Moza biertje achterover te hijsen. Het bier in Belgie mag dan wel beter smaken, ik ga het hier toch missen en raad iedereen die in Centraal Amerika gaat reizen aan om zeker dit land niet over te slaan, want het is hier heerlijk.

Vorige week ben ik zoals gezegd de muren gaan bekladden van het nieuwe gebouw van Los Patojos. Allemaal plezant om te doen, maar het feit dat een ruwe muur niet op dezelfde manier beschilderd kan worden als een zacht velleke papier was ik even uit het oog verloren. Met een combinatie van dikke verfborstels die al heel wat doorstaan bleken te hebben, verfpotten waar de verf op een brokkerige manier een massa vormde in de blikken en kleuren waarvoor ik zelfs met mijn 'kunstcreatieve- opleiding' geen namen kon verzinnen heb ik zo goed mogelijk mijn best gedaan om een kleurrijk geheel tegen de muur te plakken. Het bleek ook dat een muurschildering en een snelle schets in de hoek van een A4 papiertje heel erg van elkaar verschillen op vlak van de tijd die je nodig hebt, en zo heb ik uiteindelijk om hulp bij Arne, Eduardo en Edel moeten vragen. Zij hebben zich braaf mee in de blakke zon voor de muur gezet, mijn instructies opgevolgd, spijt gehad voor het aanbieden van hun helpende hand want zo leuk is op een muur schilderen nu ook weer niet en zo ging het allemaal wat vlotter vooruit. Maar net niet vlot genoeg, waardoor ik net nog met Arne de laatse verfklodders tegen de muur ben gaan smeren.

Dit weekend zijn we voor de drukte in Antigua gevlucht. Last minute propten we ons samen met Eduardo, Edel, Sam, Nick en Mario in een shuttle naar El Salvador, een buurland van Guatemala, waar we bij 37graden verfrissing zochten in de belachelijk wilde en gevaarlijke zee. De strijd aangaan met de geweldadige golven was plezant, tot er iemand (een onbekende) tegen een rots in de zee dood werd gesmashed.. De dag voordien was er ook al iemand gestorven op die manier. Op de heenreis reden we voorbij een plek waar net een afrekening had plaatsgevonden, evenals op de terugweg, waar ik het lijk ook op de weg zag liggen.. Dan besef je pas dat het niet alleen leuk, zon, bier en plezier is in deze paradijselijke landen..
Maar voor de rest was El Tunco in El Salvador een zeer aangename ervaring. Zon, hitte, lekker eten, een schitterend hostel wat bij ons als een 4 sterrenhotel door het leven zou gaan, Coronas, voor de eerste keer hier op een redelijk degelijke manier onze dansbenen gaan strekken op live- en niet live-muziek in een dansclub naast de zee, zonsondergang op het strand, ping-pong matchkes, ... leuk leuk.

En dan zijn we terug bij nu.
Ik moet nu op een nog onbekende manier gaan verzinnen hoe ik al mijn rommel terug in die kleine trekkersruhzak kan proppen en dat dan ook uitvoeren, om daarna nog een laatste keer te gaan genieten van een Guatemalteekse avond met Arne en andere plaatstelijke 'vrienden'. Nog een laatste keer slapen op de matras waarvan de vering duidelijk een bazig type is, onder het deken dat ik tot de dag van vandaag toch nog altijd een beetje ranzig vind, op het kussen waar een paar dagen geleden stevig op gezeverd is geweest, misschien nog een kakkerlakje spotten en dan morgevroeg vertrekken, terug naar jullie, wat ik heerlijk vind, weg van hier, waar ik op deze moment op een melancholische manier tegenop kijk..

Tege 5u ben ik donderdag terug aan te raken in Berchem, waar ik ook ineens terug ga wonen :)

Hasta jueves Amigos mios!

Besos Grandes