Onderweg

Ola Amigos!

Voor de moment bevind ik mij nog in het onderweg-zijn-stadium. Ik zit rustig wortel te schieten op de wachtbankjes in de luchthaven van L.A.
Op deze moment is het hier bijna 21u, wat in onze tijd wil zeggen 6u 's ochtens. Vandaag verliep het onderweg-zijn al een stuk beter dan gisteren, de dag van mijn eigenlijke vertrek.
20 januari 2013, de dag dat ik naar Guatemala zou vetrekken maar in plaats daarvan 11u doorbracht op Zaventem, waarvan 7u in het vliegtuig zelf om dan te horen :'we zijn de-iced en in principe klaar voor vertrek, maar mits onze cabincrew niet langer dan 13u mag werken zullen we de vlucht moeten cancelen'. Met andere woorden 'wij kunnen niet rekenen hier bij Delta Airlines, want anders hadden we jullie dit 5u geleden kunnen zeggen mits de vlucht naar Atlanta op zich al 11u duurt'. Top. Gelukkig kon ik na een hoop zever terecht op de zetel bij Ewout en Mathilde, waar ik na een trein en 3 trams (jawel, ik stapte nog eens twee keer op de verkeerde, om wat in de sfeer van de dag te blijven) en 15 min sleuren met mijn grief (mijn grootste babagezak was ondertussen ook gescheurd, dat kon er nog wel bij uiteraard) aankwam. Om 4u ging mijn wekker en begon ik aan de trip terug naar de luchthaven. Ik had de uitspraak 'wie niet sterk is moet slim zijn' omgezet in de praktijk en mijn kapotte bagagezak in een vuikzak gestoken om hem zo dmv een touw door de sneeuw mee te slepen.

Na een klein uurtje vertraging kwam mijn trip op gang : 11u vliegen naar Atlanta, daar 4u wachten in gezelschap van platte Amerikanen en met hun mond open kauwgom-kauwende stewardessen die plat, luid, onvriendelijk en vooral op een zeer onaantrekkelijke manier mensen 'verderhielpen', om dan 4u30 te vliegen naar LA, waar ik nu dus zit.

Om half 8 kom ik morgenvroeg aan in Guatemala (bij jullie is het dan 7u later) waar ik voor het eerst in m'n leven zal ervaren hoe het is om opgehaald te worden door een kerel die staat te zwaaien met jou naam op een bordje.
Vanuit Guatemala City rijd ik dan naar Antigua waar ik , na 37u slapenloosheid recht in bed kruip, om een paar uur later vergezeld te worden door El Tigro.

Mes excuses voor deze vrij oninteressante-informatieve manier van bloggen, maar voor de moment probeer ik vooral de tijd te doden en dat lukt dus aardig op deze manier. Niet dat bloggen perse zoveel tijd in beslag neemt, maar wel wanneer je op een qwerty toetsenbord telkens opnieuw de verkeerde letters intikt en niet vlot blindelings kan typen, zoals in mijn geval op deze moment.

Geniet nog van de sneeuw en voor zij die daar nog steeds wild van staan: ga wat wandelen in Brussel, daar ligt een hoeveelheid om U tegen te zeggen.

Okay, ik ga nog wat aan m'n American Iced Blended Mocha a.k.a suiker met ijs gemixt met een koffieachtige kleurstof slurpen en een filmpje kijken en tegen dat dat alles gebeurd is zal zowel de tijd als mijn batterij op zijn en kan ik weer verder in een ongemakkelijke houding slaappogingen gaan ondernemen plus mijn nekpijn nog wat optimaliseren op een negatieve manier. Woepwoeptidee!

Adios amigos & familia!
Ik laat jullie wel iets weten als ik meer te vertellen heb.

Greatings
your friend, doughter, sister or familymember.
May the force be with us! cchhrhchhrrhaaarrcch (gorgelend-dark-father-star-wars-geluid)